Συνήθως υποχωρεί σύντομα, καμιά φορά μπορεί να ξαναεμφανιστεί και να χρειαστεί η εκ νέου χορήγηση φαρμάκων και σπάνια χειρουργείται.
Σύμφωνα με τον Χριστόδουλο Ι. Στεφανάδη, καθηγητή Καρδιολογίας, πρόεδρο Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, το περικάρδιο περιβάλλει και συγκρατεί την καρδιά στη θέση της.
Αποτελείται από 2 πέταλα, μεταξύ των οποίων υπάρχει μια λεπτή στοιβάδα υγρού. Η φλεγμονή του περικαρδίου ονομάζεται περικαρδίτιδα. Η πιο συχνή αιτία φλεγμονής είναι η προσβολή του περικαρδίου από ιούς. Σπανιότερα, μπορεί να οφείλεται σε βακτήρια, μύκητες ή φυματίωση.
Επίσης, μπορεί να οφείλεται σε νεφρική ανεπάρκεια, έμφραγμα του μυοκαρδίου, τραυματισμό του θώρακα ή ακτινοθεραπεία.
Τέλος, η περικαρδίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα καρκίνου ή γενικευμένου φλεγμονώδους νοσήματος. Σε μερικές περιπτώσεις δεν ανευρίσκεται αίτιο (ιδιοπαθής). Κύρια συμπτώματα είναι το οπισθοστερνικό άλγος και ο πυρετός. Το άλγος είναι οξύ και επιδεινώνεται με τη βαθιά αναπνοή, την κατάποση, τον βήχα ή την κατάκλιση, ενώ υποχωρεί στην καθιστή θέση ή με την κλίση του σώματος προς τα εμπρός. Μπορεί να συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα.
Τις περισσότερες φορές η περικαρδίτιδα υποχωρεί με τη βελτίωση της φλεγμονής. Μερικές φορές, όμως, μπορεί να επιπλακεί. Σε μερικές περιπτώσεις το περικαρδιακό υγρό αυξάνεται και πιέζει τις καρδιακές κοιλότητες, οι οποίες δεν μπορούν να γεμίσουν με αίμα. Αυτό ονομάζεται καρδιακός επιπωματισμός και είναι επικίνδυνος για τη ζωή. Αντιμετώπιση του επιπωματισμού είναι η άμεση παροχέτευση του υγρού.
Σπανιότερα, αν το περικάρδιο φλεγμαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να παχυνθεί και να συρρικνωθεί, παρεμποδίζοντας τη φυσιολογική πλήρωση της καρδιάς. Και οι δύο παραπάνω επιπλοκές εκδηλώνονται με δύσπνοια. Ενίοτε, η φλεγμονή προσβάλλει ταυτόχρονα και το μυοκάρδιο (μυοπερικαρδίτιδα).
Σε σοβαρή μυοκαρδίτιδα μπορεί να επηρεαστεί η λειτουργία της καρδιάς, ενώ σπάνια έχουν αναφερθεί και θάνατοι. Η διάγνωση τίθεται από την κλινική εικόνα και εξέταση, το καρδιογράφημα και το υπερηχογράφημα. Μπορεί να χρειαστεί και αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Αν το περικαρδιακό υγρό δεν υποχωρεί και δεν μπορεί να τεθεί διάγνωση, απαιτείται αφαίρεση και εξέταση του υγρού. Η θεραπεία της περικαρδίτιδας είναι φαρμακευτική.
Η νόσος συνήθως υποχωρεί σύντομα. Καμιά φορά, μετά το τέλος της θεραπείας, μπορεί να ξαναεμφανιστεί και να χρειαστεί η εκ νέου χορήγηση φαρμάκων. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται η αφαίρεση του περικαρδιακού υγρού. Στις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που το περικάρδιο παχύνει και εμποδίζει τη λειτουργία της καρδιάς είναι απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεσή του.
Πηγή: alithia.com.cy
Για περισσότερες πληροφορίες για Καρδιολόγους επισκευθείτε το www.ygeia.com.gr
Σύμφωνα με τον Χριστόδουλο Ι. Στεφανάδη, καθηγητή Καρδιολογίας, πρόεδρο Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, το περικάρδιο περιβάλλει και συγκρατεί την καρδιά στη θέση της.
Αποτελείται από 2 πέταλα, μεταξύ των οποίων υπάρχει μια λεπτή στοιβάδα υγρού. Η φλεγμονή του περικαρδίου ονομάζεται περικαρδίτιδα. Η πιο συχνή αιτία φλεγμονής είναι η προσβολή του περικαρδίου από ιούς. Σπανιότερα, μπορεί να οφείλεται σε βακτήρια, μύκητες ή φυματίωση.
Επίσης, μπορεί να οφείλεται σε νεφρική ανεπάρκεια, έμφραγμα του μυοκαρδίου, τραυματισμό του θώρακα ή ακτινοθεραπεία.
Τέλος, η περικαρδίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα καρκίνου ή γενικευμένου φλεγμονώδους νοσήματος. Σε μερικές περιπτώσεις δεν ανευρίσκεται αίτιο (ιδιοπαθής). Κύρια συμπτώματα είναι το οπισθοστερνικό άλγος και ο πυρετός. Το άλγος είναι οξύ και επιδεινώνεται με τη βαθιά αναπνοή, την κατάποση, τον βήχα ή την κατάκλιση, ενώ υποχωρεί στην καθιστή θέση ή με την κλίση του σώματος προς τα εμπρός. Μπορεί να συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα.
Τις περισσότερες φορές η περικαρδίτιδα υποχωρεί με τη βελτίωση της φλεγμονής. Μερικές φορές, όμως, μπορεί να επιπλακεί. Σε μερικές περιπτώσεις το περικαρδιακό υγρό αυξάνεται και πιέζει τις καρδιακές κοιλότητες, οι οποίες δεν μπορούν να γεμίσουν με αίμα. Αυτό ονομάζεται καρδιακός επιπωματισμός και είναι επικίνδυνος για τη ζωή. Αντιμετώπιση του επιπωματισμού είναι η άμεση παροχέτευση του υγρού.
Σπανιότερα, αν το περικάρδιο φλεγμαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να παχυνθεί και να συρρικνωθεί, παρεμποδίζοντας τη φυσιολογική πλήρωση της καρδιάς. Και οι δύο παραπάνω επιπλοκές εκδηλώνονται με δύσπνοια. Ενίοτε, η φλεγμονή προσβάλλει ταυτόχρονα και το μυοκάρδιο (μυοπερικαρδίτιδα).
Σε σοβαρή μυοκαρδίτιδα μπορεί να επηρεαστεί η λειτουργία της καρδιάς, ενώ σπάνια έχουν αναφερθεί και θάνατοι. Η διάγνωση τίθεται από την κλινική εικόνα και εξέταση, το καρδιογράφημα και το υπερηχογράφημα. Μπορεί να χρειαστεί και αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Αν το περικαρδιακό υγρό δεν υποχωρεί και δεν μπορεί να τεθεί διάγνωση, απαιτείται αφαίρεση και εξέταση του υγρού. Η θεραπεία της περικαρδίτιδας είναι φαρμακευτική.
Η νόσος συνήθως υποχωρεί σύντομα. Καμιά φορά, μετά το τέλος της θεραπείας, μπορεί να ξαναεμφανιστεί και να χρειαστεί η εκ νέου χορήγηση φαρμάκων. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται η αφαίρεση του περικαρδιακού υγρού. Στις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που το περικάρδιο παχύνει και εμποδίζει τη λειτουργία της καρδιάς είναι απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεσή του.
Πηγή: alithia.com.cy
Για περισσότερες πληροφορίες για Καρδιολόγους επισκευθείτε το www.ygeia.com.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου