ύποι νεοπλασιών
Οι πιο συχνοί τύποι καρκίνου δέρματος είναι:
• Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (Basal cell carcinoma – BCC)
• Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα ή καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων (Squamous cell carcinoma – SCC)
• Κακόηθες μελάνωμα
Επίσης, υπάρχουν και άλλοι, λιγότερο συχνοί τύποι οι οποίοι προέρχονται από εξαρτήματα του δέρματος, όπως οι σμηγματογόνοι αδένες, οι ιδρωτοποιοί αδένες κ.α.
Οι τύποι αυτοί είναι όλοι κακοήθεις και χαρακτηρίζονται όλοι από ικανότητα διήθησης φυσιολογικών ιστών.
Ωστόσο, διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη μορφολογία (κλινική και ιστολογική), τη συμπεριφορά και τη δυνατότητα μετάστασης σε λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα του σώματος. Για το λόγο αυτό, δεν πρέπει να συγχέονται. Επίσης, σε κάθε τύπο, υπάρχουν υποκατηγορίες, που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Ύποπτα χαρακτηριστικά δερματικών βλαβών είναι τα εξής:
έλκη (πληγές) δέρματος με επηρμένα χείλη, που δεν επουλώνονται ή επουλώνονται και ξανα-ανοίγουν
επιφανειακά ογκίδια δέρματος με «συμπαγή» ή «κυστική» μορφή
τοπική σκλήρυνση δέρματος, με αλλαγή χρώματος
Σε περίπτωση μελανώματος, οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρείται σε έναν προϋπάρχοντα σπίλο (ελιά) θεωρείται ύποπτη και πρέπει να εξετάζεται. Για παράδειγμα, αλλαγή στο μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα ή τα όρια μιας ελιάς ή εμφάνιση ενός νέου σπίλου (ελιάς) με αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να εξετάζεται από ειδικό.
Η αντιμετώπιση του καρκίνου δέρματος είναι κατά κύριο λόγο χειρουργική. Γίνεται ευρεία αφαίρεση και επανορθωτική χειρουργική ενώ, αναλόγως του τύπου και του σταδίου του καρκίνου, μπορεί να χρειαστεί βιοψία οδηγού λεμφαδένα ή λεμφαδενεκτομή. Παθολογοανατομική εξέταση εκτελείται σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις.
Υπάρχουν επίσης προκαρκινικές δερματικές βλάβες, οι οποίες έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου δέρματος και άλλες που προδιαθέτουν για μια τέτοια ανάπτυξη. Παραδείγματα αποτελούν:
• Ακτινικές υπερκερατώσεις
• Νόσος Bowen
• Λευκοπλακία
• Σμηγματορροϊκός σπίλος Jadassohn
• Δυσπλαστικοί σπίλοι
• Συγγενείς (εκ γενετής) μελαγχρωματικοί σπίλοι κ.τ.λ.
Ξεχωριστή περίπτωση αποτελούν τα σαρκώματα μαλακών ιστών. Η αντιμετώπιση αυτών προϋποθέτει σωστή εξ’αρχής διάγνωση και συνήθως περιλαμβάνει ευρεία χειρουργική εκτομή του όγκου και επανορθωτικήχειρουργική, ακολουθούμενη από ακτινοθεραπεία.
Γεωργαντοπούλου Ανθή
Πλαστικός Χειρουργός
www.ag-plasticsurgery.gr
Οι πιο συχνοί τύποι καρκίνου δέρματος είναι:
• Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (Basal cell carcinoma – BCC)
• Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα ή καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων (Squamous cell carcinoma – SCC)
• Κακόηθες μελάνωμα
Επίσης, υπάρχουν και άλλοι, λιγότερο συχνοί τύποι οι οποίοι προέρχονται από εξαρτήματα του δέρματος, όπως οι σμηγματογόνοι αδένες, οι ιδρωτοποιοί αδένες κ.α.
Οι τύποι αυτοί είναι όλοι κακοήθεις και χαρακτηρίζονται όλοι από ικανότητα διήθησης φυσιολογικών ιστών.
Ωστόσο, διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη μορφολογία (κλινική και ιστολογική), τη συμπεριφορά και τη δυνατότητα μετάστασης σε λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα του σώματος. Για το λόγο αυτό, δεν πρέπει να συγχέονται. Επίσης, σε κάθε τύπο, υπάρχουν υποκατηγορίες, που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Ύποπτα χαρακτηριστικά δερματικών βλαβών είναι τα εξής:
έλκη (πληγές) δέρματος με επηρμένα χείλη, που δεν επουλώνονται ή επουλώνονται και ξανα-ανοίγουν
επιφανειακά ογκίδια δέρματος με «συμπαγή» ή «κυστική» μορφή
τοπική σκλήρυνση δέρματος, με αλλαγή χρώματος
Σε περίπτωση μελανώματος, οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρείται σε έναν προϋπάρχοντα σπίλο (ελιά) θεωρείται ύποπτη και πρέπει να εξετάζεται. Για παράδειγμα, αλλαγή στο μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα ή τα όρια μιας ελιάς ή εμφάνιση ενός νέου σπίλου (ελιάς) με αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να εξετάζεται από ειδικό.
Η αντιμετώπιση του καρκίνου δέρματος είναι κατά κύριο λόγο χειρουργική. Γίνεται ευρεία αφαίρεση και επανορθωτική χειρουργική ενώ, αναλόγως του τύπου και του σταδίου του καρκίνου, μπορεί να χρειαστεί βιοψία οδηγού λεμφαδένα ή λεμφαδενεκτομή. Παθολογοανατομική εξέταση εκτελείται σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις.
Υπάρχουν επίσης προκαρκινικές δερματικές βλάβες, οι οποίες έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου δέρματος και άλλες που προδιαθέτουν για μια τέτοια ανάπτυξη. Παραδείγματα αποτελούν:
• Ακτινικές υπερκερατώσεις
• Νόσος Bowen
• Λευκοπλακία
• Σμηγματορροϊκός σπίλος Jadassohn
• Δυσπλαστικοί σπίλοι
• Συγγενείς (εκ γενετής) μελαγχρωματικοί σπίλοι κ.τ.λ.
Ξεχωριστή περίπτωση αποτελούν τα σαρκώματα μαλακών ιστών. Η αντιμετώπιση αυτών προϋποθέτει σωστή εξ’αρχής διάγνωση και συνήθως περιλαμβάνει ευρεία χειρουργική εκτομή του όγκου και επανορθωτικήχειρουργική, ακολουθούμενη από ακτινοθεραπεία.
Γεωργαντοπούλου Ανθή
Πλαστικός Χειρουργός
www.ag-plasticsurgery.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου